El Lenssen – Het Tempeltje

De verwondering in mijzelf komt tot stand
Ik hoef alleen maar mijzelf te zijn

Als ik dit opschrijf, doorstroomt een blij gevoel mijn lijf en mijn geest richt zich op. In de aanloop naar wat komt, kijk ik verwonderd naar alle innerlijke beelden die zich aandienen.
Ze gaan allemaal over mijn vrije speelveld, het verlangen van en naar woord, klank en dans. Zoals ik vroeger als kind in mijn spel bedacht, spelend het theater in, op het podium, voor mijzelf, omdat dan álles in mij begint te zingen en te bruisen als een fontein. De fontein die je vast en zeker al kent, als je me vaker hebt gehoord en meegemaakt, in mijn meest pure vorm tijdens mijn momenten van intense creatie.

Ik ga iets doen, iets manifesteren, wat nog niet bestaat. Ik ga ‘mijn Zelf’ leven en ontvouwen in meest authentieke vorm. Deze stille fase, de laag waar de lente en het voorjaar verwachtingsvol mijn lied aandienen diep van binnen, oefen ik mijn kunsten.

Ik zing, dans, spring en beweeg, en jazeker, doe ook wat aan krachttraining, om straks als ik zestig word, fit als een hoentje rond te dartelen, de vrijheid van het kind te omarmen en levensvreugde rond te strooien.

Verwondering betekent toch, dat alles in mijn handen tot een wonder wordt? Ik kijk er naar uit en begin te stralen, wat nu van binnen gebeurt, komt straks naar buiten.

Je authentieke zelf leven! Wów, het is het grootste geschenk wat we in het leven kunnen ontvangen. Dit moest ik je even zeggen.

Durf jij het aan?

Luister hier naar mijn podcast aflevering Groeikracht 2. Verwondering